Het was heerlijk om even vrijaf te nemen van de Zingmeditaties. Voor de eerste keer in zoveel jaar een maandje overslaan. Deze maand vulde zich al weer vlug in. Inmiddels ben ik ook een Ruilproject op Noord-Beveland gestart en dat neemt veel tijd in beslag. Een compleet nieuwe uitdaging die ik samen met Connie uit Kortgene aanga. We leren er veel van en geven nu ook informatie avonden in de diverse plaatsen op het eiland.
In September ben ik weer begonnen met het geven van één avond Zingmeditatie. De komende maanden zal dit weer twee avonden worden. Wanneer het is kan je op de agenda op deze blog vinden.
In al die jaren van het organiseren van Zingen heb ik veel mensen zien komen en gaan. Soms komen ze een tijdje frequent en dan worden de plaatsen weer opgevuld door anderen. Het is altijd weer een verrassing. Maar ook heb inmiddels meegemaakt dat diverse mensen niet meer terug komen omdat zij hun lichaam hebben verlaten. Het blijft toch altijd iets onwerkelijks de dood. Zo zing je nog samen en dat ineens hoor je dat ze zijn overgegaan. Zelf heb ik de dood als kind al heel vroeg meegemaakt omdat mijn ouders vroeg zijn gestorven, maar het blijft iets ongrijpbaars.
Ik ben blij met alle mensen die hun stem hebben laten klinken tijdens de avonden. Diegene die zijn vertrokken en hun fysieke lichaam hebben achtergelaten blijven in herinnering. De klanken zullen nooit vervagen.
Irene Brakman.
