Zaterdagochtend 9 maart de Spirituele Beurs van 't Westlicht. Ik mag op het toneel zitten met mijn klankschalen en andere instrumenten. Een droom die uitkomt maar hoe het zich gaat ontvouwen dat weet ik natuurlijk nog niet en dat kan anders zijn.
Ik zet mijn klankschalen en andere instrumenten neer op het podium. Tjee wat is het podium groot! Daar zit ik dan achter mijn vliegend tapijtje. Ik heb één microphone gekregen en ik hoop dat dit voldoende is en dat de mensen de klankschalen horen, anders moet ik maar gaan improviseren. Ik besluit met de Native Amercan Flute te beginen in de Fis klank, de klank van het hart. Dit gaat goed met de microphone, ik hoor het door de ruimte galmen.
Ik sla de klankschalen aan en hoor ze zelf amper, dus de mensen die voor het podium zitten en luisteren horen niet veel. De enige oplossing is in mijn klankschaal voor de microphone zingen, nu was ik dat toch van plan, maar de sessie gaat nu wat langer duren omdat de microphone de geluiden van de rest van de klankschalen niet oppikt. Even schiet door mijn hoofd, waarom moest ik zo nodig dit...niet denken Irene laten stromen!
Het laten stromen! Ik pak verschillende klankschalen om in te zingen..mijn stem komt weer als van zelf met een eigen lied!
Ook de schrutibox, de Nada Tarangini en de drum komen nog aan bod.
En ik sluit weer af met een Native American Flute in de stemming van A het derde oog. Die dag mag ik nog twee keer spelen. De volgende keren heb ik twee microphonen tot mijn beschikking en wat een verschil maakt dit! De tweede sessie ga ik als vanzelf zonder gedachten alleen met mijn instrumenten. Ik hoor dat er vlak bij het podium gedrumd wordt en ik blijf bij mezelf het lied zingen wat zich in mijn hart bevindt.
Irene Brakman.
For my friends abroad.
Saturday morning March 9 the Spiritual Beurs van 't Westlicht. I can sit on stage with my singing bowls and other instruments. A dream come true but how it will unfold, of course I don't know that yet and that may be different.
I put my singing bowls and other instruments on stage. Gosh, the stage is big! There I am behind my flying carpet. I have received one microphone and I hope that this is sufficient and that people will hear the singing bowls, otherwise I will have to improvise. I decide to start with the Native American Flute in the Fis sound, the sound of the heart. This goes well with the microphone, I hear it echoing through the room.
I hit the singing bowls and barely hear them myself, so the people sitting in front of the stage and who are listening don't hear much. The only solution is to sing in my singing bowl in front of the microphone, how I intended to do so, but the session will now take a little longer because the microphone does not pick up the sounds of the rest of the singing bowls. A quick thought goes through my head, why did I have to do this ... don't think Irene let it flow!
Let it flow! I pick up the different singing bowls to sing in .. my voice comes by itself with a song of my own!
The schrutibox, the Nada Tarangini and the drum will also be played.
And I close again with a Native American Flute in the mood of A the third eye. That day I can play twice. The next time I have two microphones at my disposal and what a difference this makes! The second session, I naturally go without thoughts alone with my instruments. I hear drumming near the stage and I keep singing the song that is in my heart.
Ik zet mijn klankschalen en andere instrumenten neer op het podium. Tjee wat is het podium groot! Daar zit ik dan achter mijn vliegend tapijtje. Ik heb één microphone gekregen en ik hoop dat dit voldoende is en dat de mensen de klankschalen horen, anders moet ik maar gaan improviseren. Ik besluit met de Native Amercan Flute te beginen in de Fis klank, de klank van het hart. Dit gaat goed met de microphone, ik hoor het door de ruimte galmen.
Ik sla de klankschalen aan en hoor ze zelf amper, dus de mensen die voor het podium zitten en luisteren horen niet veel. De enige oplossing is in mijn klankschaal voor de microphone zingen, nu was ik dat toch van plan, maar de sessie gaat nu wat langer duren omdat de microphone de geluiden van de rest van de klankschalen niet oppikt. Even schiet door mijn hoofd, waarom moest ik zo nodig dit...niet denken Irene laten stromen!
Het laten stromen! Ik pak verschillende klankschalen om in te zingen..mijn stem komt weer als van zelf met een eigen lied!
Ook de schrutibox, de Nada Tarangini en de drum komen nog aan bod.
En ik sluit weer af met een Native American Flute in de stemming van A het derde oog. Die dag mag ik nog twee keer spelen. De volgende keren heb ik twee microphonen tot mijn beschikking en wat een verschil maakt dit! De tweede sessie ga ik als vanzelf zonder gedachten alleen met mijn instrumenten. Ik hoor dat er vlak bij het podium gedrumd wordt en ik blijf bij mezelf het lied zingen wat zich in mijn hart bevindt.
Irene Brakman.
For my friends abroad.
Saturday morning March 9 the Spiritual Beurs van 't Westlicht. I can sit on stage with my singing bowls and other instruments. A dream come true but how it will unfold, of course I don't know that yet and that may be different.
I put my singing bowls and other instruments on stage. Gosh, the stage is big! There I am behind my flying carpet. I have received one microphone and I hope that this is sufficient and that people will hear the singing bowls, otherwise I will have to improvise. I decide to start with the Native American Flute in the Fis sound, the sound of the heart. This goes well with the microphone, I hear it echoing through the room.
I hit the singing bowls and barely hear them myself, so the people sitting in front of the stage and who are listening don't hear much. The only solution is to sing in my singing bowl in front of the microphone, how I intended to do so, but the session will now take a little longer because the microphone does not pick up the sounds of the rest of the singing bowls. A quick thought goes through my head, why did I have to do this ... don't think Irene let it flow!
Let it flow! I pick up the different singing bowls to sing in .. my voice comes by itself with a song of my own!
The schrutibox, the Nada Tarangini and the drum will also be played.
And I close again with a Native American Flute in the mood of A the third eye. That day I can play twice. The next time I have two microphones at my disposal and what a difference this makes! The second session, I naturally go without thoughts alone with my instruments. I hear drumming near the stage and I keep singing the song that is in my heart.
